Dit zijn uitermate geslaagde opnames van een fantastisch duo. Pierrick Pédron (1969) is een van de beste altsaxofonisten in de Franse jazz en een belangrijk componist. De Cubaanse pianist Gonzalo Rubalcaba (1963) behoort inmiddels tot een van de beste jazzpianisten wereldwijd mede door zijn enorme veelzijdigheid en bijzondere klankrijkdom. Kortom de ingrediënten voor een geslaagd album liggen voor de hand en dat wordt hier volledig waargemaakt.

Het Repertoire is vrij divers, standards, bijzondere keuzes en verrassingen, geen eigen composities maar dat verhindert niet dat de hier ten gehore gebrachte opnames prachtig zijn. De combinatie altsaxofoon en piano is natuurlijk uitermate apart en ook wel gewaagd, het feit dat het resultaat enorm geslaagd is, bewijst dat vanwege de enorme kwaliteit van het duo ook zo’n aparte bezetting succesvol kan zijn. Het album opent met “The song is you”, een van de twee composities van Jerome Kern (1885 – 1945) op dit album. In deze versie horen we aanvankelijk prachtige verstilde klanken van Rubalcaba in combinatie met lyrisch spel van Pédron , waarna het tempo flink wordt opgeschroefd, een prima versie. “Ezz-Thetic” van George Russel draagt zijn typerende handschrift met zijn springerige melodie vol verassingen. Pédron en Rubalcaba weten de essentie van de compositie uitstekend weer te geven, net zoals de originele versie een spannend muziekstuk met veel grillige dissonanten, een visitekaartje van jazz op zijn best ! “Lawns” is een wat minder bekend nummer van Carla Bley vol lieflijke klanken met een fraai evenwicht tussen piano en saxofoon. Een vrolijke en humoristische compositie is “Si tu vois ma mère” van Sydney Bechet, de titel spreekt boekdelen.

“Dreamsville” is zo’n typisch Henry Mancini compositie, vol vloeiende klanken en een romantische sfeer, hier prima weergegeven door dit top duo. Jackie McLean schreef “Five will get you ten” (op zijn Blue Note album A Fickle Sonance uit 1962), een vlotte melodie met diverse wendingen zoals gebruikelijk in de hardbop, Rubalcaba schittert hier met zijn fenomenale spel. “The folks who live on the hill” is het tweede stuk van Jerome Kern, een romantisch nummer dat straight wordt vertolkt zonder enige vorm van sentimentaliteit die hier wel op de loer ligt, prachtig. Het album wordt besloten met “Pretty Girl” van Billy Strayhorn, de muzikale alter ego van Duke Ellington. Een ingetogen compositie met een sfeervolle intro van Rubalcaba, gevolgd door etherische klanken van Pédron, een mooie afsluiter van dit buitengewoon geslaagde album, een echte aanrader !

Jan van Leersum.